Yorum:Seraphina | Rachel Hartman

''Düşman iki ırkın arasında kalmış genç bir kız,şüpheli bir cinayet ve entrika dolu bir serüven.''

Kitap:Seraphina 

Yazar:Rachel Hartman 

Yayınevi:Aspendos 

Sayfa Sayısı:464 

Tür:Fantastik

Puan: 3/5

  Tek bir genç kız iki dünyayı bir araya getirebilir mi? Goredd Krallığında kırk yıllık barış, insanlar ve ejderhalar arasındaki güvensizliği hafifletmekte çok başarılı olmamıştı. İnsan kılığına girerek ejderhalar, elçiler olarak saray meclisine katılıyor, âlimler ve öğretmenler olarak da rasyonel ve matematiksel zekâlarını üniversitelere ödünç veriyorlardı. Anlaşmanın yıl dönümü yaklaşırken ise sinirler gergindi.  Seraphina Dombeghin iki taraftan da korkmak için sebepleri var. Olağan dışı bir şekilde yetenekli bir müzisyen olan Seraphina, tam da kraliyet ailesi üyelerinden biri, ejderhalara yaraşır bir tarzda öldürülmüşken saraya katılır. Soruşturmanın içine düşünce, Kraliçenin Muhafızlarının algıları tehlikeli bir şekilde kuvvetli komutanı Prens Lucian Kiggs ile birlikte çalışır. Barışı yok etmeye yönelik meşum bir plana dair ipuçlarını ortaya çıkarırken Seraphina, kendi sırrını, müzikal yeteneğinin ardındaki sırrı korumaya çalışır; öyle kötü bir sır ki ortaya çıkması hayatı anlamına gelebilir. Rachel Hartmanın zarifçe yazılmış, bir solukta okuyacağınız bu fantastik ilk kitabında, Goredd Krallığındaki nefes kesen serüvene davetlisiniz.

 -Yorum-

Bir krallık düşünün,insanların ve ejderhaların bir arada yaşadığı bir krallık.Goredd Krallığı.Bu krallıkta insanlar ve istedikleri zaman insan formuna dönüşebilen ejderhalar 40 yıllık bir barış içindelerdir.Ama bu sözde barış iki ırk arasındaki güvensizliği hafifletmede pek te başarılı olamamıştır.

Goredd Krallığı'nda yaşayan Seraphina Dombegh,üstün bir müzik yeteneğine sahiptir.Bu yeteneği sayesinde saraya katılan Seraphina,bir anda kendisini tamda ejderhalara yaraşır tarzda işlenen bir cinayetin ortasında bulur.Şimdi o,hem bu soruşturmanın içinde bulunarak cinayeti çözmeye çalışmalı,hem de herkesten sakladığı kendi sırrını korumak zorundadır.

Kitabı okurken çeviriden mi kaynaklandı bilmiyorum ama bazı yerlerde sıkıldığım ve anlamakta zorlandığım kısımlar oldu.Özellikle şu ''Seraphina'nın Bahçesi'' kısımlarımda.Hatta bazı yerlerde o kadar sıkıldım ve olayları anlamamaya başladım ki kitaba ara vermeyi bile düşündüm.Ama sonra bundan vazgeçtim ve ileriki sayfalarda,özellikle Seraphina'nın Prens Kiggs ile tanışmasından sonra kitap biraz açılmaya ve akıcı olmaya başladı.İnsan ister istemez böyle olunca 'keşke daha önceden kitap bu akıcılığına kavuşsaymışta başında o kadar sıkılmasaymışız' diyor.Her neyse yinede bazı yerlerdeki akıcılık ve olayları yavaşta olsa anlamaya başlamam kitaba devam etmemi sağladı.

Ben kitaptan sıkılma nedenimi birazda kitapta oldukça fazla geçen yabancı kelimelerin olmasına bağlıyorum.Çünkü bunları okumak biraz zordu ve sık sık bunlara rastlamakk kitabın temposunu biraz düşürdü.Yazar da bunu düşünmüş olacak ki,kitabın sonuna bizim için bir sözlük eklemiş.Böylece bu yabancı kelimeleri bir nebze de olsun anlayabiliyoruz.

Sanırım genel olarak kitabın olumsuz yönlerinden bahsettim.Hiç mi olumlu yönü yok diyeceksiniz.Var tabiki.Öncelikle yazar alışılmışın dışında bir ejderha teması oluşturmuş ve kitapta geçen mekanlar ve karakterler ince düşünülmüş.Bu da kitaba renk katmış.Ama işte bazı yönlerindenn dolayı kitaba pek fazla ısınamadım ve bende böyle kararsız kaldığım zamanlarda yaptığım gibi kitaba 3 puan veriyorum.Ne çok iyi ne çok diyebiliriz sanırım :)