Yorum: Son İsyan | James Dashner

'' Her Şeyin Sonu Geldi! ''

Kitap:Son İsyan

Yazar:James Dashner

Yayınevi:Pegasus Yayınları

Sayfa Sayısı:384

Tür:Distopya

Puan:3/5

Her şeyin sonu geldi! 
İSYAN, Thomas'ın her şeyini almıştır: hayatını, anılarını ve sonunda arkadaşı olan Kayranlıları. Ama artık sona ermiştir. Son bir testin ardından Deneyler tamamlanmıştır. 
Kurtulan olacak mı? Ama İSYAN, Thomas'ın onların düşündüğünden çok daha fazlasını hatırladığını bilmemektedir. Ve Thomas artık söyledikleri tek kelimeye bile inanmayacaktır! 
Gerçek dehşet verici olacak. Thomas Labirent'i yenmiş, Alev'de hayatta kalmıştır. Arkadaşlarını kurtarmak için her türlü riski göze alacaktır. Ancak bu kâbusu sona erdirecek tek şey, gerçeğin ta kendisidir. Artık yalan yok. 

-Yorum- 

Uzun zamandır okumayı istediğim ve başladığımda da vizelerim yüzünden okumam bir o kadar uzun süren bir kitabın yorumunu yazmaya çalışacağım bugün. Yani James Dashner'ın yazdığı Labirent serisinin son kitabı Son İsyan'ı. Şuan nasıl bir yorum yazacağım hakkında en ufak bir fikrim yok, ama sanırım şunun garantisini verebilirim. Yorumda bol bol yazara olan kızgınlığımı görebilirsiniz.  :D Normalde sevmediğim kitaplarda yazarlara kızmam, kitabın kötü yanlarını eleştiririm. Ama Son İsyan'ı bitirdiğimde şunu demişliğim vardır:

'' How Dare You, Sir! ''

Yani hadi ama James bu da neydi! Bunu bana neden yaptın. Ben ki, ilk kitap ile yeni bir favori distopya serisi bulmuşken, ardından da serinin ikinci kitabı ile hayranlığın dibine ulaşmışken bu son da ne şimdi! Şaka bir yana, gerçekten böyle bir final beklemiyordum. Zaten Son İsyan pek de bir final kitabı gibi değildi bana göre. Keşke devamı gelse -_-

Neyse daha fazla sızlanmadan yoruma, neleri sevip sevmediğime ve tabiki biraz daha yazara sitem kısmına geçeyim. Ama başlamadan da uyarayım, serinin önceki kitaplarında okuduğumuz bazı olaylara ve daha da önemlisi son kitap hakkındaki çoğu önemli şeye değineceğim. Yani demem o ki Son İsyan'ı henüz okumadıysanız spoiler dolu bir yorum olacak. Şayet okuduysanız umarım siz de kitap hakkında benimle aynı düşüncelere sahipsinizdir.

Bildiğiniz gibi Alev Deneyleri'nde Thomas ve diğerleri Alev'i geçmeyi başarmışlardı ve kitabın sonunda İSYAN, Thomas'ı bir odaya kapatmıştı ve ikinci kitap böyle sonlanmıştı. Final kitabı da Thomas'ın bu odada uyanması ile başlıyor. Aklında arkadaşlarına ne olduğu, artık daha fazla deneyin olup olmadığı gibi sorular olan Thomas'ın, haftalar sonra, bulunduğu odasının kapısı açılıyor ve Fare Adam içeri girerek deneylerin artık son bulduğunu ama geriye sadece tek bir aşamanın kaldığı söyleyerek Thomas'ı odadan çıkarıyor ve arkadaşlarıyla görüşmesini sağlıyor. 

Bundan sonra da Thomas ve diğerlerinin sürekli İSYAN'ın iyi mi kötü mü olduğunu anlamaya çalışmasını ve sürekli bir kaçış içindeki durumlarını okumaya başlıyoruz. Işıl tedavisinin bulunmasına çok az bir süre kalmış olmasına rağmen Dünya artık iyice yaşanılamaz bir yer halini almıştır ve her yer Deliler ile kaynamaktadır.  Tüm bunların üzerine bizim Thomas İSYAN'ın elinden kaçmayı başarıyor ama diğer kitaplarda geçmişini öğrenmek için yapmayacağı şey olmayan Thomas, bu sefer sırf İSYAN yaptırdığı için geçmişini öğrenmek istemiyor. İşte benim anlamadığım kısımlardan birisi de bu. Sen Labirentten beri geçmişini ve aileni tekrar hatırlamak istiyorsun ama eline bunları elde etmek geçince sırt çevirip hayır diyorsun. 

Neyse henüz sinirlenmeyeceğim. Bunu ileride anlatacaklarıma saklıyorum. Üzüldüğüm ve final kitabındaki, belki de serideki en duygusal sahneyi okuduğum ama yazara kızmadığım, çünkü böyle bir sahnenin gerekliliğini anladığım bir ölüm var sırada. SPOILER diye yukarıda yazdım ama olurda okumak istemeyenler varsa diye bir daha uyarayım! Bahsettiğim ölüm benim sevdiğim karakterlerden birisi olan Newt'in ölümü. Daha da acısı bu ölümün Thomas'ın elinden olması. Thomas'ın onu neden öldürdüğünü anlatmayacağım, okuyanlar bilir zaten. Ama kitabın o sahnesinde Newt'e çok üzüldüğümü ve duygulandığımı söyleyebilirim.

Sonra... Gelelim başka bir ölüme. Ama bu ölüme hak vermiyorum malesef. Gereksiz bulduğum ve saçma bir şekilde öldüğünü düşündüğüm bir ölüm olmuştu Teresa'nın ölümü. Yazar ilk kitapta aralarında bir bağ kurduran Thomas-Teresa ikilisini resmen çöpe atmış ve onun yerine Thomas'a seriye sonradan dahil olan Brenda'yı uygun görmüş. Tamam Teresa çok sevdiğim bir karakter değildi ama bunun bir haksızlık olduğunu düşünüyorum. ''Teresa ile olamadın bari Brenda ile ol.'' gibi geldi bana yazarın yaptığı.

Tamam sakinim! Son olarak bahsedeceğim ve sonrasında yorumu toparlayıp bitireceğim kısım ise kitabın final sahnesi. Ben yazarın, Işıl tedavisi bulunmasa bile Dünya'ya ne olacağını, tüm seri boyunca anlatılan insanlığı kurtarma sonuçlarını açıklamasını beklerken, o gitti Dünyayı o berbat haliyle geride bırakarak bizimkilerle birlikte 200 Bağışık insandan oluşan yeni küçük bir dünya kurdu ve bu insanları da saklı cennet gibisinden bir yere gönderdi. Güya tedavi bulunamasa bile bu girişim ile insanlığın geleceği için bir tohum ekildi. Bunun sonucunda da İSYAN iyidir mesajı yeniden verildi.

Şimdi siz söyleyin kızmamak elde mi? Sırf o son yüzünden bir ara aklımdan kitaba 2 puan vermek dahi geçti ama sonra genele baktım ve 3 puan verdim. Neyse benim diyeceklerim bunlardan ibaret. Buraya kadar okuduysanız eğer biraz kafanızı şişirmişimdir. Ama içimdekileri anlatmak bir nebze olsun iyi geldi.

Şimdilik bu kadar. Başka bir kitap yorumunda görüşene kadar kendinize iyi bakın!